ساعت فلش

گفتي كه به دل، راه تباهي نكشيدي

بر فقر دلم، قامت شاهي نكشيدي

گفتي تو كنار مني و قلب سَرايت

پس بيخودي از كوچه نگاهي نكشيدي؟

دنياي من از همهمه ي مرگ فرو ريخت

از چيست كه بر داغ من آهي نكشيدي

آنجا كه منِ تشنه لب از پاي فتادم

يك قطره ي آب، از ته چاهي نكشيدي

اميد من آن بود كه در آب بغلتم

بر روي اميدم خط واهي نكشيدي؟

... اسماعيل رضواني خو ...